De donkere dagen voor Kerstmis

Column wethouder Ewoud 't Jong

Je zou er mistroostig van worden. De lampjes op mijn fiets maken overuren, ’s morgens vertrek ik in het donker en ’s avonds kom ik in het donker thuis. Maar, ik ben een optimist!

Oorlogsdreiging

In 1935 schreef Johan Huizinga zijn boek ‘In de schaduwen van morgen’. Hitler, Stalin en Mussolini waren aan de macht en de toekomst zou alleen maar meer duisternis brengen. Toch noemde hij zichzelf een optimist.

De schaduw van morgen

Vandaag is het ook donker. Als lokale wethouder heb ik te maken met een stikstof-, mest-, en asielcrisis. Ik zie de gevolgen van individualisering, gebrek aan zingeving en toenemende polarisatie. Iedereen vindt overal wat van. Vind dan je weg maar eens als wethouder. En denkend aan de onrustige jaren ’30, wil ik de noodzaak voor een noodpakket vandaag de dag nog benoemen. Bent u voorbereid en heeft u de kaarsen al in huis? Ondanks dit alles, blijf ik nog steeds een optimist.

Wie is een optimist

Huizinga legt dat uit in het voorwoord van de zevende druk van zijn boek in 1938. Vrij vertaald: dat is niet iemand die het zonnig inziet. Maar hij die zelfs als er nauwelijks zicht op verbetering is, toch de hoop niet verliest. Ja, daarom ben ik een optimist.

Een wissel omgezet

De grond voor dat optimisme is een gebeurtenis van 2000 jaar geleden. In het donker is een licht opgegaan, zo groot, zo schoon, dat licht schijnt elk volk in de ogen. Zo zong Simeon in de tempel toen hij Jezus daar als baby ontmoette. Of denk aan de lijfspreuk van de Universiteit Utrecht waar ik jaren geleden afstudeerde: Sol Iustitiae, illustra nos. Zonne der gerechtigheid, verlicht ons. Geloof en wetenschap gaan hier hand in hand. Daarom blijf ik een optimist.