Verhalen die ons wakker houden

Column wethouder Jim van den Hoorn

Vorige week zag ik in Stroud de voorstelling ‘Anna is er nog’. Een verteltheater over een Joods gezin in de oorlogstijd. Het verhaal ging over een moeder die niet wist of haar dochter Anna nog leefde. Terwijl ik luisterde, dacht ik aan mijn eigen kinderen. Hoe zou het zijn om die onzekerheid te dragen? Niet weten waar je kind is? Dat gevoel kwam binnen… Oorlog werd ineens geen verhaal uit de geschiedenisboeken, maar iets van mensen zoals jij en ik.

Eenvoud

De voorstelling maakte indruk door haar eenvoud. Geen groot toneel, geen spektakel, maar pure menselijkheid. Het was onderdeel van ‘Adopteer een voorstelling’. Dit is een initiatief van Theater Stroud, Bibliotheek Noordwest Veluwe en Christelijke College Groevenbeek. Op deze manier maken jongeren kennis met cultuur. Dat jongeren dit verhaal zien en horen, vind ik belangrijk. Want herinneren is geen vanzelfsprekendheid.

Herdenking

Afgelopen weekend reisde ik met mijn collega-wethouders naar Ladelund. Een kleine gemeente in de Duitse deelstaat Sleeswijk-Holstei. Daar worden jaarlijks slachtoffers herdacht van gewapende conflicten tijdens Volkstrauertag. Ook de mannen uit Putten in 1944. 111 Puttense mannen kwamen daar om het leven, in een kamp dat slechts zes weken bestond. Een kort moment in tijd, maar met een eeuwig litteken in onze gemeenschap.

Waarschuwing

Tijdens zo’n herdenking voel je hoe dichtbij de oorlog nog is. Niet als geschiedenis, maar als waarschuwing. De vernietiging van complete groepen mensen - Joden, Sinti, Roma, homoseksuelen, andersdenkenden -  was geen toevallige ontsporing. Het was het gevolg van haat die langzaam mocht groeien.

Actueel

En dat maakt het vandaag opnieuw actueel. We zien in Europa en ook in Nederland dat antisemitisme weer opduikt. Op straat, online en in woorden die niet onschuldig zijn. Juist daarom is het belangrijk om te blijven vertellen, blijven luisteren, blijven herdenken.

Actie

Herdenken is geen plicht uit het verleden, maar een keuze voor de toekomst. Een keuze om menselijkheid te bewaren, ook als het moeilijk is. In Ladelund stonden we stil bij hen die hun leven verloren. Maar we staan ook op voor wat zij ons nalieten: de opdracht om nooit weg te kijken. Blijf vertellen. Blijf luisteren. Blijf herdenken. Want menselijkheid is nooit vanzelfsprekend.

 

Reageren op deze column?

Graag! Mail naar communicatie@putten.nl met als onderwerp “Fontanusplein 1”.